Sponsors en Partners van deze expeditie Nolet Distillery

Eerdere berichten

28 april: Klimronde mede door slecht weer ingekort

Klimronde mede door slecht weer ingekort

Door: Katja

Zoals Menno al schreef in het laatste bericht was het eigenlijk de bedoeling om naar kamp 2 te klimmen en daar een paar nachten te blijven. Maar toen we eergisteren (za, de 26e) omhoog gingen zei de weersvoorspelling iets anders: toenemende luchtvochtigheid, kans op onweer voor zondag of maandag en een harde wind door de “jetstream” hoog op de berg. Daar kwam nog bij dat zowel Henk als Niels niet fit waren. Niels besloot uiteindelijk wel te vertrekken, Henk koos ervoor om in het basiskamp te blijven, omdat hij daar –op 4800 meter- waarschijnlijk beter zou herstellen dan op 5700 meter. Gevolg: we verlegden ons doel. Niet naar kamp 2 klimmen, maar een ‘carry’ maken naar kamp 1 en daar een nachtje blijven. Zo brachten we lasten voor de verdere beklimming alvast in het eerste kamp, wat ons weer scheelt in de volgende klimrondes. Bovendien werd het tijd voor de nodige beweging van de spieren.


En zo vertrokken Niels, Miriam (op ski’s) en ik zaterdag om half negen richting kamp 1. Grote grijze cumuluswolken begeleiden ons op onze weg omhoog en we vroegen ons even af of we ’s middags al onweer konden verwachten. Dat was gelukkig niet het geval, wel startte het direct na aankomst in ons kamp met licht maar gestaag sneeuwen en dat hield de gehele avond aan. Al snel waren alle luchtopeningen onderaan de tent volledig door sneeuw bedekt, dus van groot belang om de tentritsen van boven een beetje open te houden, voor de nodige verse lucht. Het gebeurt wel eens: klimmers die insneeuwen en door een koolmonoxide-vergiftiging omkomen. Het zal je maar gebeuren!

Gelukkig bleef het voorspelde onweer uit en was de lucht de morgen erna weer strakblauw. Ondanks de 30 centimeter verse sneeuw, ideale omstandigheden om af te dalen. Hadden we geen neiging om toch omhoog te gaan? Nee, zeker niet! Er was duidelijk teveel lawinegevaar boven kamp 1. Bovendien, als we de komende dagen willen vertrekken voor de werkelijke klim naar kamp 2, moeten we nu onze krachten sparen. En ook willen we dan met z’n vieren zijn, samen met Henk. Overigens deed de dag in het basiskamp de verkoudheid van Henk goed. Met mijzelf gaat het ook behoorlijk: de antibiotica-kuur sloot ik gisteren af. Nog niet topfit, maar zoals het er nu voor staat met neus en keel vormt dit geen belemmering om opnieuw omhoog te gaan. Wat minder lucht dan normaal en taai slijm in mijn keel moet ik maar even voor lief nemen. Zoals je op deze hoogte bijna altijd wel een kwaaltje hebt. Miriam is fit en heeft tot nu toe alleen last van een koortslip. Niels had dit weekeinde even last van een paar off-days. In kamp 1 vermoedde hij zelfs wat koorts te hebben. Maar nu, na de relatieve luxe van het basiskamp, voelt hij zich weer helemaal okay. Hij staat zelfs te trappelen om een stuk van de route boven kamp 2 te beveiligen met touwen (het zogenaamde fixen). En Menno? Die is topfit en mankeert helemaal niets! Hij komt ons elke keer een flink eind tegemoet als we afdalen. En de volgende ronde gaat hij ons vergezellen naar kamp 1.

Wanneer dat wordt? Morgen (dinsdag) vertrekken we weer naar kamp 1. Het zal een hele toer gaan worden daarboven. Ook vannacht viel er namelijk weer circa 20 centimeter verse sneeuw en het weer is vandaag niet bijster goed. Conform voorspelling dit keer. We ontvangen elke dag het weerbericht via Meteotest uit Bern. Het geeft een indicatie van de stand van zaken: de jetstream blijkt goed voorspelbaar, maar het voorspellen van de sneeuwval blijkt moeilijk: bijna alle dagen valt er wel wat, terwijl de prognose nul aangeeft. Het weerpatroon op Manaslu blijkt (net als op de andere westelijke bergen Annapurna en Dhaulagiri) veel grilliger dan op de meer oostelijker gelegen Everest en Cho Oyu. En kennelijk is dat zelfs voor gespecialiseerde meteorologen moeilijk voorspelbaar. De komende twee dagen is nog wat sneeuw mogelijk maar zwakt de wind af. Kortom: omhoog voor het te laat is, want vanaf vrijdag neemt de kans op verhevigde sneeuwval weer toe. Ook de route zelf heeft van alles voor ons in petto. Een paar dagen geleden werd 400 meter van de route verzwolgen door een gigantische lawine. Met vereende krachten repareerden een paar sherpa’s de touwen op dit stuk en vervolgden hun weg naar de plek op 6600 meter waar doorgaans kamp 2 staat. Het lukte niet die plek te bereiken gezien de diepe sneeuw. 6400 meter is het door hen hoogst bereikte punt tot nu toe. Hier in het basiskamp woedt nu een hevige discussie of dit de plek van kamp 2 moet blijven of niet. Boven dit kamp is het mogelijk in een rechte lijn door te klimmen naar kamp 3. Weliswaar de kortste route, maar ook gevaarlijk omdat het een flank is met hard ijs op rots. Indien we kamp 2 verplaatsen naar de “normale” plek op 6600 meter moet er weliswaar wat meer gezigzagd worden op de berg, maar mogelijk is het terrein dan wel wat eenvoudiger. Onze stelling is: eerst maar eens gaan kijken op de plek zelf en dan oordelen. Eén ding is duidelijk: er is nog genoeg werk te doen wat betreft het zoeken van de meest logische klimroute en het beveiligen ervan!

P.S. Miriam vond uiteindelijk dat het omhoog gaan op ski’s niet zoveel voordelen opleverde, maar het ’s morgens op ski’s naar beneden gaan is niet te overtreffen. De foto spreekt boekdelen! Miriam zat al lang en breed aan de koffie, toen Niels en ik zondag eindelijk te voet beneden kwamen.

Bekijk de foto's


Andere berichten


Meer nieuws